Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης

Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη διατεταμένων φλεβών (κιρσών) στην πύελο και ενδέχεται να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης λόγω ανεπάρκειας και διάτασης της ωοθηκικής φλέβας.

Η ανεπάρκεια της ωοθηκικής φλέβας οφείλεται στη μεγάλη αύξηση, περίπου 60%, τόσο των οιστρογόνων τα οποία αδυνατίζουν το τοίχωμα των φλεβών, όσο και του αίματος που κυκλοφορεί στις φλέβες κατά τη διάρκεια της κύησης.

Επιπλέον, η κυοφορούσα μήτρα συμβάλλει και εκείνη στη δημιουργία ανεπάρκειας, τόσο εξαιτίας του όγκου της όσο και της αύξησης της κυκλοφορίας του αίματος σε αυτή, η οποία διοχετεύεται μέσω της ωοθηκικής φλέβας προς την καρδιά.

Μετά την κύηση οι κιρσοί στην πύελο και στο αιδοίο συνήθως υποστρέφουν και όλα επιστρέφουν στη φυσιολογική κατάσταση πριν την εγκυμοσύνη. Όμως υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι ωοθηκικές φλέβες παραμένουν διατεταμένες, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί σταδιακά το σύνδρομο της πυελικής συμφόρησης.

Επομένως, η σύνδεση μεταξύ της κύησης και του συνδρόμου της πυελικής συμφόρησης είναι στενή, καθώς εμφανίζεται πάντα μετά από κάποια κύηση, ενώ είναι σπάνιο σε γυναίκες νεαρότερης ηλικίας και σε γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει ακόμα.

Εν κατακλείδι, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των κυήσεων κατά τη διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να εμφανίζει σύνδρομο πυελικής συμφόρησης.

Το σύνδρομο πυελικής συμφόρησης ενδέχεται να συνοδεύεται από πόνο στην πύελο, ο οποίος προκαλείται κατά κύριο λόγο από γυναικολογικής φύσεως καταστάσεις. Ο πόνος επιδεινώνεται κατά την ορθοστασία και συνδέεται με δυσλειτουργία στο φλεβικό σύστημα. Επιπροσθέτως, ο πόνος γίνεται εντονότερος κατά τις πρώτες μέρες της περιόδου, ενώ συχνά αναφέρεται η ύπαρξη πόνου κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη σεξουαλική πράξη.

Πιθανόν η έγκυος να αντιληφθεί την εμφάνιση κιρσών στο αιδοίο της, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικοί. Μάλιστα, αν προϋπάρχουν κιρσοί στα κάτω άκρα, οι αντίστοιχοι κιρσοί των γεννητικών οργάνων επιδεινώνονται σημαντικά. Η ύπαρξη κιρσών επηρεάζει την κυοφορούσα τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, καθώς της προκαλούν πόνο, βάρος, εγκυμονούν κίνδυνο θρόμβωσης, ενώ προκαλούν αύξηση των επιπέδων άγχους επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη φορτισμένη συναισθηματικά έγκυο.

Οι κιρσοί στην περιοχή του αιδοίου είναι μια ακόμη σημαντική ένδειξη για εμφάνιση συνδρόμου πυελικής συμφόρησης, η οποία πρέπει να ληφθεί υπόψη από την ασθενή. Συχνά, οι κιρσοί του αιδοίου τροφοδοτούν τους κιρσούς στα κάτω άκρα, οι οποίοι ξεκινούν από το περίνεο και κατευθύνονται στην έσω επιφάνεια του μηρού και εν τέλει, καταλήγουν στη μείζονα σαφηνή, προκαλώντας φλεβική ανεπάρκεια.

Τέλος, μια γυναίκα η οποία νιώθει πόνους στην πύελο για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, είναι πολύ πιθανό να πάσχει από φλεβική ανεπάρκεια. Μάλιστα, ενδέχεται να έχει υποβληθεί αρκετές φορές σε γυναικολογική εξέταση, χωρίς ωστόσο να έχει διαπιστωθεί παθολογία.

Η διάγνωση επιτυγχάνεται με διακοιλιακό και διακολπικό υπερηχογράφημα, έτσι ώστε να αναδειχθούν τόσο η διάταση της ωοθηκικής φλέβας και η παλινδρόμιση του αίματος σε αυτή, όσο και οι διατεταμένες φλέβες στην πύελο και ιδιαίτερα εκείνες στον στρογγυλό σύνδεσμο της μήτρας.

Αρωγοί στη διάγνωση αποτελούν επίσης η μαγνητική φλεβογραφία και η μαγνητική τομογραφία.

Αναλόγως τον ασθενή ο τρόπος θεραπείας διαφοροποιείται.

Όταν εμφανίζονται συμπτώματα:

Όταν παρουσιάζονται συμπτώματα από την πύελο, η θεραπεία επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειας της ωοθηκικής φλέβας. Η θεραπεία μπορεί να χρίζει χειρουργικής επέμβασης, μπορεί όμως και να είναι ελάχιστα επεμβατική, ενδοαγγειακή με τον εμβολισμό της φλέβας προκειμένου να κλείσει και να μην διοχετεύει αίμα προς την πύελο. Η ελάχιστα επεμβατική ενδοαγγειακή θεραπεία βελτιώνει σημαντικά την κατάσταση υγείας του ασθενούς, με τα συμπτώματα να υποχωρούν, δίχως επιπτώσεις στη γονιμότητα.

Όταν δεν εμφανίζονται συμπτώματα:

Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών δεν εμφανίζει πόνο στην πύελο, όμως η παρουσία κιρσών στα γεννητικά όργανα (αιδοίο) και στα κάτω άκρα είναι ενδεικτικός παράγοντας της πάθησης.

Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η θεραπεία τόσο των κιρσών των κάτω άκρων όσο και των αντίστοιχων κιρσών του αιδοίου. Η σκληροθεραπεία με αφρό αποτελεί την ιδανική θεραπεία για την αντιμετώπιση των τελευταίων.

Τέλος, η θεραπεία ολοκληρώνεται επιτυχώς με την αντιμετώπιση των κιρσών των κάτω άκρων. Η μείζον σαφηνής θεραπεύεται με τη χρήση ενδοαυλικού laser και οι κιρσοί αφαιρούνται μέσω μικροφλεβεκτομών, ή με τη χρήση σκληρυντικού αφρού.